Archeolodzy odkryli kolejny tajemniczy szkielet pod kościołem św. Wojciecha

Bytomscy archeolodzy odkryli kolejny tajemniczy szkielet pod kościołem św. Wojciecha w Bytomiu, gdzie trwają prace renowacyjne.

Kolejne znalezisko w bytomskim kościele

Tym razem archeolodzy najprawdopodobniej natrafili na szkielet kobiety z widoczną na czaszce pozostałością metalowego wianka, siateczki ozdobnej lub “Korony Śmierci” /niem. Totenkrone/. Ozdoba może świadczyć o tym, że osoba ta pochodziła z zamożnej rodziny mieszczańskiej. Grób został odkryty w tym samym rejonie, w którym niedawno archeolodzy z Muzeum Górnośląskiego odnaleźli dobrze zachowane cztery szkielety, w tym trzy dziecięce. Wszystkie szkielety zostaną poddane dokładnym badaniom, aby nie tylko ustalić czas ich pochodzenia, ale również wskazać kim były pochowane w tym miejscu osoby.

– Za nami kolejne niezwykłe odkrycie archeologiczne. Szkielet najprawdopodobniej dorosłej kobiety z widoczną na czaszce pozostałością metalowego wianka, siateczki ozdobnej lub “Korony Śmierci” mogą sugerować, że pochowano tam osobę z tzw. klasy średniej lub patrycjatu, do której należy zaliczyć zamożnych mieszczan, kupców lub rzemieślników – mówi Jarosław Święcicki, archeolog zespołu badawczego z Oddziału Górnośląskiego Stowarzyszenia Naukowego Archeologów Polskich oraz Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, który obecnie pełni nadzór archeologiczny nad prowadzonymi w kościele pracami. – Dzięki współpracy, jaką nawiązało Muzeum Górnośląskie z Politechniką Śląską w Gliwicach, antropologami z Wydziału Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych Uniwersytetu w Toruniu oraz Instytutem Historii Uniwersytetu Śląskiego szkielet zostanie poddany szczegółowym badaniom, które powinny dać nam odpowiedź, z jakiego okresu pochodzą odkryte kości, jak również kim była pochowana osoba – dodaje Jarosław Święcicki.

Odkryte pozostałości metalowego wianka, siateczki lub “Korony Śmierci” (niem. Totenkrone) zostaną poddane szczegółowym badaniom. Warto wspomnieć, że “Korona Śmierci” (niem. Totenkrone) to czepiec wykonany z brązowych i srebrnych drucików zdobionych szklanymi paciorkami. Tego typu czepiec wkładano do grobów osób, które były zaręczone, ale nie dożyły dnia swojego ślubu.