Łupież zwykle kojarzy się nam z uciążliwymi, białymi płatkami, które znajdują się na skórze głowy oraz są wyjątkowo dobrze widoczne na włosach i bardzo często na ubraniu. Tymczasem łupież pstry to choroba, która przede wszystkim występuje na klatce piersiowej, ramionach, brzuchu czy okolicy pach, bardzo rzadko na skórze głowy. Sprawdź, jak prawidłowo rozpoznać łupież pstry i jak sobie z nim radzić.
Czym jest łupież pstry?
Łupież pstry to choroba skóry wywołana przez grzyby z gatunku Malassezia, stąd zaliczany jest do grzybic. Na rozwój choroby w dużej mierze ma wpływ wzmożony łojotok oraz nadmierna potliwość chorego. Łupież pstry występuje u ludzi na całym świecie, choć badania wykazują, że znacznie częściej pojawia się u osób zamieszkujące tereny tropikalne (znaczenie ma duża wilgotność powietrza i bardzo wysoka temperatura). Łupież pstry niezwykle często występuje u nastolatków przechodzących okres dojrzewania (przez zwiększoną aktywność gruczołów łojowych), a także u dorosłych cierpiących na wzmożoną potliwość.
Łupież pstry – przyczyny
Główną z przyczyn, które powodują, że ten łupież występuje u chorego, są wspomniane już drożdżaki z gatunku Malassezia, które obecne są na powierzchni skóry każdego z nas (stanowią składnik jej mikroflory). Kiedy zaczynają się namnażać, następuje uaktywnienie choroby, a na skórze pojawiają się charakterystyczne objawy grzybicy.
Łupież pstry objawia się poprzez okrągłe lub owalne plamy o żółtawo-brunatnym zabarwieniu. Mogą powodować swędzenie, a także ulegać złuszczeniu. Zmiany wywołane przez łupież mogą powodować odbarwienie skóry, które są widoczne szczególnie po jej ekspozycji na słońce (zmieniona chorobowo skóra nie ulega opaleniu). W zaawansowanych przypadkach plamy mogą się zlewać.
Jakie czynniki, oprócz nadmiernej aktywności gruczołów łojowych i wysokiej temperatury, mogą sprawiać, że łupież pstry ulega nasileniu? Są to przede wszystkim:
- tendencja do nadpotliwości;
- osłabienie odporności;
- niedożywienie;
- długotrwałe przyjmowanie antybiotyków;
- niewłaściwa dieta, uboga w składniki mineralne i witaminy, a bogata w tłuszcze zwierzęce i cukry proste;
- doustna antykoncepcja hormonalna;
- brak właściwej higieny.
Jak radzić sobie z łupieżem pstrym?
Łupież pstry to choroba o przewlekłym i nawrotowym charakterze, stąd może być o wiele trudniejsza do wyleczenia niż łupież suchy występujący na skórze głowy. W jego leczeniu i zapobieganiu bardzo ważną rolę odgrywa profilaktyka, w tym dbałość o higienę ciała, ale też używanej pościeli czy ręczników. Mimo wszystko, jeśli zauważasz u siebie objawy wskazujące na łupież pstry, udaj się do dermatologa. Właściwie postawiona diagnoza oraz odpowiednio wcześnie rozpoczęte leczenie daje o wiele lepsze efekty.
W leczeniu łupieżu pstrego zwykle stosuje się terapię miejscową, do której wykorzystuje się maści, emulsje lub żele wykazujące działanie przeciwgrzybicze. Bardzo dobrze sprawdza się kwas salicylowy. Ze względu na to, że łupież pstry to choroba skóry o charakterze nawrotowym, warto te produkty stosować profilaktycznie, aby nie nastąpił nawrót choroby.