Na pewno znacie powiedzenie: co kraj, to obyczaj. A czy wiedzieliście, że we Francji zupełnie legalnie można wziąć ślub ze zmarłym? Albo, że istnieje tam pewna ślubna tradycja polegająca na tym, że weselnicy wrzucają resztki jedzenia do muszli klozetowej, a później państwo młodzi muszą się z niej napić? Mieliście świadomość, że zupa cebulowa, podstawa francuskiej kuchni, serwowana jest młodym i gościom w noc po ślubie po to, aby weselnicy mogli odzyskać siły po hucznej imprezie?
Zapoznaj się z ofertą tłumaczenia francuskiego! Najlepsze tłumaczenia zamówisz w śląskim biurze tłumaczeń Supertłumacz.
Francja leżąca w zachodniej części Europy nie jest krajem tak odległym kulturowo od naszej polskiej tradycji, aby tamtejsze rytuały ślubne i weselne mogły wprawić nas w osłupienie. Niemniej Francuzi mają swoje zwyczaje, które z dumą i radością pielęgnują.
T jak tradycja
-
Ślub Cywilny
U nas w Polsce mamy wybór pomiędzy możliwością zawarcia od razu tzw. ślubu konkordatowego lub oddzielną ceremonią ślubu cywilnego i kościelnego. Można zawrzeć też ten tylko w Urzędzie Stanu Cywilnego.
We Francji natomiast do włożenia sobie obrączek i zostania w oczach rządu francuskiego małżonkami istnieje tylko jedna droga. Jest nią ślub cywilny w merostwie. Co ciekawe, odbywa się przy otwartych drzwiach. W ten sposób urząd daje możliwość zgłaszania przesłanek uniemożliwiających zawarcie związku, o ile zgłosi się chętny takowe przedstawić.
-
„Sznurek” dziewczynek sypiących kwiatki
W polskim kościele można dość często zobaczyć dziewczynkę sypiącą kwiatki lub dziewczynkę, ew. parę – dziewczynkę i chłopca – niosącą obrączki do ołtarza.
Francuzi mają zaś tradycję, która wygląda nieco inaczej. Pannę młodą prowadzi kilka lub kilkanaście dziewczynek, idą jedna za drugą i sypią kwiatki. Co też istotne, wszystkie mają takie same ubrania!
-
Orszak gości weselnych lub „klakson”
Na pewno znacie to nieznośnie głośne trąbienie podczas wyjazdów? Widzieliśmy i słyszeliśmy to już wiele razy!
W przeszłości, obecnie coraz rzadziej, mieszkańcy Francji mieli tradycję zw. z orszakiem gości weselnych. Polegało to na tym, że goście śledzili nowożeńców w różnych miejscach, do których ci się udawali, a przy tym robili tyle hałasu, ile to tylko możliwe i wyobrażalne.
Aktualnie ta tradycja przechodzi w niepamięć, a na jej miejsce pojawiły się klaksony!
-
Samochód-miotła
Nie, nie będzie o żadnych bajkach. Samochód-miotła choć brzmi cudacznie i wygląda zdecydowanie nieelegancko ma ważną rolę w tym najważniejszym dniu dla państwa młodych. Otóż jego ekscentryczny wygląd – ozdobiony na kolorowo, z przyczepionymi np. patelniami czy puszkami – ma być swego rodzaju „drogowskazem” mówiącym – „tędy droga”. Dzięki niemu weselnicy na pewno dotrą na imprezę.
-
Drinki i kanapki
Jeśli ślub cywilny, to i jakiś poczęstunek. Francuzi wymyślili więc, że po urzędzie warto zrobić małe przyjęcie koktajlowe, a na nim serwuje się drinki i kanapki.
-
Proszę, migdały na pamiątkę
Bynajmniej to nie słodkości dla dzieci, choć dla nich też. Migdały symbolizujące długotrwałą miłość wręczane są gościom weselnym jako podarunek. Zazwyczaj są to migdały w kolorowej polewie i przepięknym opakowaniu.
-
Tort czy piramida?
To i to w jednym! Tradycyjny tort weselny na francuskim ślubie ma charakterystyczny kształt piramidy.
-
Toast!
Jeśli ślub i wesele, to nie może zabraknąć toastu. A ten koniecznie trzeba wznieść na szczęście i wieczną miłość młodej pary.
Jest kulminacyjnym momentem wieczoru. Zazwyczaj na salę wjeżdża piramida zbudowana z kieliszków. Podchodzi do niej fachowiec, który pokazowo wypełnia naczynia szampanem. Nieraz połączone jest to z różnymi efektami świetlnymi.
-
Pierwszy taniec należy do ojca
U nas pierwszy taniec należy do pana młodego. We Francji jest nieco inaczej. Świeżo upieczoną pannę młodą zaprasza na parkiet jej ojciec. Dopiero później na scenę wkracza mąż.
-
Pachnie zupą cebulową…
To nie żabie udka, ale właśnie zupa cebulowa, podawana jest młodym i gościom, którzy pozostali po weselu w noc po ślubie. A wszystko po to, aby młodzi i weselnicy szybko odzyskali siły po długiej i radosnej zabawie.
F jak formalności
Jeśli jesteś obywatelem polskim, a twoja druga połówka jest Francuzką lub Francuzem pamiętaj, że masz pełne prawo wziąć ślub we Francji. Oczywiście wiąże się to ze spełnieniem ściśle określonych wymogów formalnych. Poniżej przedstawiamy ci najważniejsze kroki, które musisz podjąć.
Legalnie możesz zawrzeć tu małżeństwo jedynie przez ślub cywilny w merostwie. Co ważne, od 2013 roku prawo wejścia w związek małżeński przysługuje również parom jednopłciowym.
Najpierw zgłaszasz się do merostwa i udowodniasz, że jesteś stanu wolnego. Następnie urząd wywiesza publiczne ogłoszenie o tym, że planujesz ze swoją drugą połówką zawarcie związku małżeńskiego. Ten zabieg nie powinien ciebie niepokoić, jeśli nie ukrywasz męża lub żony, ew. masz inne mroczne tajemnice, możesz być spokojny! Urzędnicy w ten sposób dają możliwość osobom trzecim powiadomienia rejestratora o tym, że ktoś jest nieuczciwy i nie jest osobą wolną.
Merostwu trzeba dostarczyć komplet dokumentów:
-
dowód tożsamości, np. paszport,
-
akt urodzenia. Uwaga: musi mieć on mniej niż trzy miesiące (jeśli wydano go we Francji) lub mniej niż sześć miesięcy (jeśli wydano go w innym miejscu). Dodatkowo jeśli pochodzi on z zagranicy może wymagać „zalegalizowania”, tzw. pieczęci Apostille (Apostil to poświadczenie dokumentu sporządzonego w jednym państwie, a umożliwiające legalne jego użycie w innym kraju),
-
potwierdzenie adresu, np. umowa najmu,
-
dowód obywatelstwa,
-
dowód stanu cywilnego – w przypadku obcokrajowców zazwyczaj należy udać się do swojej ambasady i poprosić o tzw. „Certificat de Capacité Matrimoniale. Uwaga: jeśli wcześniej byłeś w związku małżeńskim należy mieć też na uwadze, że zapewne będziesz poproszony o dostarczenie zaświadczenia o rozwodzie lub śmierci poprzedniego małżonka,
-
książeczka rodzinna, tzw. Livret de Famille, zazwyczaj wymagana jest tylko jeśli masz już dziecko urodzone we Francji,
-
informacje o twoich świadkach,
-
jeśli nie jesteś Francuzem, możesz potrzebować tzw. Certificat de Coutume ze swojej ambasady. Gwarantuje to, że twoje małżeństwo będzie równie ważne we Francji i w twoim kraju ojczystym.
Standardowo procedura otrzymania zgody na ślub cywilny trwa ok. 4 tygodni. Natomiast jeśli Ty lub twój partner życiowy jesteś obcokrajowcem trzeba liczyć się z wydłużeniem tego czasu. Po otrzymaniu zgody macie 1 rok na powiedzenie sobie „tak” przed urzędnikiem państwowym.
Uwaga: Podczas ślubu cywilnego urzędnik we Francji mówi po francusku. Jeśli nie władasz tym językiem lub czujesz, że jego znajomość jest zbyt słaba, pomyśl o tłumaczu, które przełoży ci każde słowo z języka francuskiego na polski. Ślub to przecież wyjątkowy dzień w życiu człowieka!